vana kar kılığında felaket yağıyor

Bu sabah kar başladı Van'da. Geceden başlamıştı soğuğu sabaha kalmaz oradayım dercesine. Sabah şöyle bir atıştırdıktan sonra hafif açıldı hava, bizlerde rahat bir soluk aldık vazgeçti gelmekten herhalde diye. Nerde o günler, öğle saatlerinde soğuğu ile birlikte yeniden geldi kar, şiddetli yağıyor hem de.

Buralarda en ufak bir olumlu gelişme yüreğini genişletiyor insanın. Sanki ortalık kararmış da ufacık bir mum ışığıyla mutlu olunuyormuş gibi. Çevremizdekilerin yaşadığı iyi şeyi sanki hepimiz yaşıyormuşuz, hepimizin başına iyi bir şey gelmesi ihtimali halen mevcutmuş gibi oluyor seviniyoruz.



Benzer biçimde en ufak olumsuzluk da tersine etkiyor. Diyalektiğin kestiği parmak acımaz ne yapalım. En ufak bir sorun zaten dolu olan küfenin üzerine koyuluyor. Küfenin tamamının ağırlığını bir kez daha bindiriyor insanın sırtına o ufacık sorun belki de küfenin varlığını hatırlatıyor. Duyarsızlaşabilmeyi engelliyor bir yandan da tersine küfeye yabancılaştırıyor. İşte bu kar yağışının etkisi de böyle. Normal zamanlarda sıcak evimizin penceresine çarparak eriyen kar tanelerini izlemekten aldığımız hazzın yerini soğuk tentelerin, soğuk paltoların, insan ayağı daha az bastığı için soğumuş yolların üzerinde biriken ızdırap alıyor. Bu kar ile ne kartopu yapılır ne de kardanadam artık Van'da. Bu kara üzülünür ancak...