Pazartesi, Aralık 26, 2011

ez dıçım wane me..

vanıma gidiyorum demek, gramer yanlışım varsa affola kursu tamamlayamamıştım ancak bu kadar oluyor. insan özlüyor yaşadığı yeri virane de olsa, diğerleri bırakıp gitmiş veya gitmek istiyor olsa da. tatil gibi olmuyor dışarda geçirdiğimiz vakit, orada yapılacak çok iş var çünkü hem kendimiz hem şehrimiz için..



ne yapılır ki orada şimdi, hem de bu kadar soğukken? isteksizlik ve yılgınlık dizboyu, yorgunluk ve öfke gırtlağa kadar, her an yanabilir çadırlar göz önündeyken. yine de diyor insan tüm bunlar ser seri ser çawa, yani baş göz üstüne, hele bir van'a gidelim de. yas sürecimizi tamamlıyoruz, kabul diyoruz olanı biteni artık, sindiriyoruz yıkıntıları, molozu vs. yeniden başlama vakti geliyor. orada yapılması gereken en önemli şey mutlu olabilmek şimdi, bunu becerebilmek ve yayabilmek çevreye. umudu örgütlemek yani, yarını kurma çabasını süreklileştirebilmek, gidenlerin dönme isteğini uyandırmak.. hadi hayırlısı

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder